W środę, 23 września 2020 r. Rzecznik Finansowy złożył do Sądu Okręgowego w Warszawie pierwszy pozew przeciwko BNP Paribas Bank Polska S.A. Jest do znakomity dowód na to, że nie tylko osoby poszkodowane przestępstwem mogą samodzielnie dochodzić swoich praw przed Sądem ale także instytucje Państwowe gwarantują Polakom ochronę ich interesów majątkowych.

Wielokrotnie podczas spraw prowadzonych w kancelarii dowiadywaliśmy się, że reklamacja klienta z tytułu nieautoryzowanej transakcji nie została przez bank uznana. Dlaczego? Powód jest banalnie prosty – nie każdy z nas ma czas i odwagę, aby zmierzyć z bankiem w sądzie.

Jak wygląda sam proces reklamacyjny?

Reklamację można złożyć samodzielnie, za pomocą wszelkich dostępnych Państwu środków – telefon, e-mail, bankowość elektroniczna, czat, pisemnie. Elementem wspólnym reklamacji składanych na działania banku jest konieczność ustosunkowania się do niej przez bank.

Zgodnie z Ustawą o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego (art. 6) termin udzielenia odpowiedzi wynosi 30 dni, nie więcej jednak niż 60 dni (art. 7 pkt 3 ww. Ustawy).

Jednakże na skutek wejścia w życie do polskiego porządku prawnego Dyrektywy PSDII termin rozpatrywania reklamacji z tytułu utraty środków w koncie osobistym / firmowym / innym wynosi
15 dni roboczych (art. 15a ust. 2 Ustawy o usługach płatniczych) a w szczególnie uzasadnionych przypadkach termin ten wynosi 35 dni roboczych (art. 15a pkt 3 ww. Ustawy).

Powyższe regulacje nieco odbiegają od obowiązku wskazanego w art. 46 Ustawy o usługach płatniczych, który mówi o tym, że zwrot środków z nieautoryzowanej transakcji winien nastąpić następnego dnia roboczego.

W praktyce, banki przedłużają czas na odpowiedź klientowi, powodując kolejne straty finansowe w jego majątku. Zasadą jest, że bank powinien zwrócić środki bezwarunkowo, następnego dnia roboczego a następnie żądać wyjaśnień w zakresie nieuprawnionych transakcji na rachunku bankowym klienta w drodze postępowania karnego albo cywilnego.

Wytrychem do odmowy zwrotu środków według trzech opisanych wyżej reguł (bezwarunkowy zwrot, następnego dnia roboczego, ustalenie przyczyn kradzieży z konta) jest pojęcie oszustwa, które
w ocenie kancelarii i Rzecznika Finansowego jest wykładane przez banki w sposób niewłaściwy. 

Wynika to z faktu, że oszustwo (pojęcie użyte w art. 46 ust. 1 Ustawy o usługach płatniczych i art. 16 Dyrektywy PSDII) należy wykładać przez pryzmat motywu 71 Dyrektywy PSDII, tj. jako transakcję wynikającą z działania użytkownika usług płatniczych w nieuczciwych zamiarach a podejrzenie to ma odzwierciedlenie w dowodach posiadanych przez bank. Innymi słowy, oszustwo związane jest z próbą wyłudzenia środków pieniężnych nijako „od samego siebie” albo przy „współudziale
w przestępstwie”.

Czy w Państwa przypadku bank zastosował się do zasady bezwarunkowości, niezwłoczności
i działania na korzyść klienta? Jeżeli nie – zapraszamy do kontaktu. Odpowiemy na Państwa wszelkie wątpliwości, tak w zakresie cywilistycznym (zwrot środków pieniężnych z nieautoryzowanej transakcji, reklamacja nieautoryzowane transakcje) jak i karnym (kradzież pieniędzy z konta, wyłudzenie pieniędzy, oszustwo internetowe, cyberprzestępstwo, włamanie się na konto bankowe). W naszym zespole prawa bankowego są znakomici specjaliści, którzy z pasją łączą miłość do prawa cywilnego, karnego i których misją jest natychmiastowe odzyskanie środków pieniężnych
wyprowadzonych z Państwa rachunków bankowych.