Podejmowanie decyzji w istotnych sprawach dziecka

Zgodnie z art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Co do zasady, każdy rodzic dziecka posiada pełnie władzy rodzicielskiej, chyba że sąd opiekuńczy orzekł w tym względzie inaczej. Podkreślenia wymaga również, że każdy rodzic, któremu przysługuje władza rodzicielska może samodzielnie podejmować czynności dotyczące osoby i majątku dziecka, a także reprezentować je na zewnątrz tj. w relacjach z innymi podmiotami czy osobami trzecimi. Niemniej jednak o istotnych sprawach dziecka rodzice powinni rozstrzygać wspólnie, a w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy (art. 97 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Analogiczna regulacja występuje w przypadku, gdy rodzice dziecka są małżeństwem, bowiem zgodnie z art. 24 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie rozstrzygają wspólnie o istotnych sprawach rodziny, a w braku porozumienia każdy z nich może zwrócić się o rozstrzygnięcie do sądu.

Przepisy prawa nakładają na rodziców obowiązek porozumiewać się i wspólnie podejmować decyzje w sprawach ważnych dla dobra ich wspólnego dziecka. Niestety w praktyce często zdarza się, iż współdziałanie rodziców przy podejmowaniu decyzji nie jest możliwe. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku rozstania partnerów, kiedy to do głosu dochodzą emocje, które sprawiają, iż rodzice przedkładają własny interes ponad dobro małoletniego dziecka. W takich sytuacjach pomóc może sąd opiekuńczy, który w ramach swych kompetencji arbitralnie podejmuje decyzje i rozstrzyga mając na względzie wyłącznie dobro dziecka. Podkreślenia wymaga, iż sytuacja taka jest ostatecznością, a rodzice winni uczyć się komunikacji w sprawach dotyczących dziecka. Konflikty pomiędzy rodzicami niewątpliwie negatywnie wpływają na dziecko i okoliczność ta jest często brana pod uwagę przez sąd opiekuńczy w trakcie orzekania w wielu innych postępowaniach rodzinnych takich jak na przykład w przedmiocie wydawania tzw. zarządzeń opiekuńczych.

Z punktu widzenia brzmienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ważne jest sformułowanie istotnych spraw dziecka. Brak jest definicji czy zamkniętego katalogu takich spraw w przepisach prawa. Co więcej, nie ma nawet przykładowego wyliczenia jakie sprawy winny być tak zaklasyfikowane. Niemniej jednak, zarówno orzecznictwo sądów powszechnych, jak i doktryna wskazują na kilka kwestii niewątpliwie podlegających kategorii istotnych spraw dziecka i są to na przykład: wybór imienia, wybór szkoły, kierunek kształcenia, sposób leczenia, wyjazd za granicę, obywatelstwo czy miejsce pobytu dziecka. Podkreślenia jednak wymaga, że oceny istotności sprawy należy dokonywać na podstawie okoliczności konkretnej sprawy i konsekwencji braku porozumienia pomiędzy rodzicami.

O autorze

Marta Drabina

Sekretariat

O MNIE

Studentka prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

W Kancelarii zdobywa doświadczenie w obsłudze administracyjnej.

Wolny czas spędza aktywnie na wycieczkach górskich, treningach boksu lub zwiedzając galerie sztuki

KONTAKT

E-mail: m.drabina@pirozek.pl

Tel: +48 32 205 50 12


Więcej artykułów