Kontakty wnuków z dziadkami

Dziadkowie to nierzadko osoby, które były bardzo mocno zaangażowane w wychowanie dziecka. Czasami był to ich własny wybór i inicjatywa, a czasami konieczność pomocy zapracowanym rodzicom. Skutkuje to tym, że prawo dziadków do kontaktów z wnukami jest regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.  

Czym są kontakty z dzieckiem?

Kontakty z dzieckiem są szczegółowo określone w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Termin ten odnosi się do różnorodnych sposobów komunikacji i interakcji z dzieckiem. Są to między innymi osobiste spotkania (w tym możliwość zabierania dziecka poza jego zwykłe miejsce zamieszkania) oraz kontakty zdalne przez korespondencję lub nowoczesne środki komunikacji elektronicznej.

Czy na rodzicach spoczywa obowiązek kontaktowania dziecka z dziadkami?

Rodzice mają obowiązek troszczenia się o właściwy rozwój swojego dziecka, działając w jego najlepszym interesie. Kluczowym elementem tego rozwoju jest umożliwienie dzieciom kontaktów z dziadkami przy jednoczesnym uwzględnieniu właściwego zachowania dziadków, biorąc pod uwagę pragnienia dziecka. Takie kontakty odgrywają istotną rolę ze względu na głęboką więź emocjonalną jaka często łączy dziadków z wnukami od najwcześniejszych lat ich życia. Z tego powodu Sąd Najwyższy uznał, że rodzice powinni praktycznie mieć obowiązek zapewnienia możliwości kontaktu między dziadkami a ich dziećmi.

Co mogą zrobić dziadkowie kiedy są pozbawieni kontaktu z wnukami?

Dziadkowie mogą złożyć do sądu wniosek o ustalenie kontaktów z wnukami. Prawo do kontaktów z wnukami przez dziadków jest uzależnione od okoliczności konkretnej sprawy i jest zazwyczaj rozpatrywane w kontekście najlepszego interesu dziecka.

Zgodnie z Kodeksem Rodzinnym i Opiekuńczym, jeżeli kontakty z najbliższą rodziną służą dobru dziecka (a dziadkowie są częścią tej najbliższej rodziny), sąd może ustalić szczegółowy sposób wykonywania kontaktów pomiędzy dzieckiem a członkami jego rodziny, w tym dziadkami.

Kontakty dziadków z wnukami a dobro dziecka

Sąd w pierwszej kolejności bierze pod uwagę dobro dziecka, analizując relacje, jakie łączą je z dziadkami. Kluczowym aspektem jest ustalenie, czy kontakt z dziadkami może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa małoletniego. Jeśli takie ryzyko istnieje Sąd może nie uwzględnić wniosku dziadków o kontakty lub nawet ich zabronić.

Jednak w wielu przypadkach dziadkowie wyrażają silną chęć nawiązania i utrzymania relacji z wnukami, kierując się dobrymi intencjami. Dlatego też sądy często przychylają się do ich wniosków. Gdy kontakty są zatwierdzane, dostosowywane są one do codziennego trybu życia dziecka oraz do dyspozycyjności zarówno dziadków.

Jeżeli dziadkowie rozważają złożenie wniosku o ustalenie kontaktów z wnukami, warto skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w sprawach rodzinnych, aby dowiedzieć się więcej o swoich prawach i możliwych działaniach w konkretnym przypadku.

O autorze

dr Jarosław Wichura

DR JAROSŁAW WICHURA

Adwokat

O MNIE

Adwokat przy Izbie Adwokackiej w Katowicach, Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

 

Aplikację adwokacką odbywał przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Katowicach. Od 2017 r. wykonuje zawód adwokata.

 

W kręgu zainteresowań znajduje się m.in. prawo cywilne i gospodarcze, jak również sprawy z zakresu prawa rodzinnego i prawa karnego. Od wielu lat z sukcesem świadczy kompleksowe usługi prawne w zakresie stałej obsługi wspólnot mieszkaniowych.

 

Uczestniczył w kilkudziesięciu szkoleniach m.in. z zakresu mediacji w sprawach cywilnych i karnych, rozwoju przedsiębiorczości, doskonalenia umiejętności personalnych.

Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce. 


W czerwcu 2016 r. obronił rozprawę doktorską pt. „Wolność słowa w Polsce i w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Ujęcie porównawcze” na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

 

Wykładowca na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, wcześniej także w Wyższej Szkole Humanitas w Sosnowcu (prowadzi zajęcia z przedmiotów m.in. „Wstęp do prawoznawstwa”, „Prawo międzynarodowe publiczne”, „Administracja publiczna”).

 

Wielokrotny stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w nauce. Wyróżniony przez Rektora Uniwersytetu Śląskiego za działalność na rzecz społeczności akademickiej i lokalnej oraz osiągnięcia naukowe. Jest autorem monografii naukowej pn. „Nowe media a opinia publiczna”, współautorem monografii pn. „Funkcjonalna implementacja przepisów antykorupcyjnych na gruncie polskiego prawa karnego”, 21 artykułów naukowych oraz współredaktorem 2 publikacji zbiorowych. Ponadto pisze teksty popularnonaukowe oraz eksperckie.

 

Płynnie posługuje się językiem angielskim (certyfikat TOEIC).

Z zamiłowania pianista i meloman. Wolne chwile poświęca dobrej książce oraz górskim wycieczkom.

KONTAKT


Więcej artykułów